ในช่วงปีพ.ศ 2517 คุณหญิงกนิษฐา วิเชียรเจริญ นักกฎหมายและผู้ร่วมรณรงค์ในเรื่องสิทธิของผู้หญิง ได้รับรู้ปัญหาและความทุกข์ยากของผู้หญิงที่มีทั้งถูกทารุณกรรมจากคนในครอบครัวเดียวกัน บ้างก็ถูกข่มขืนจากคนใกล้ตัว บ้างก็ดิ้นรนเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ แต่กลับถูกล่อลวงบังคับให้ค้าประเวณี การให้คำปรึกษาปัญหาทางด้านกฎหมายนั้น ไม่สามารถเยียวยาปัญหาได้ทั้งหมด กระบวนการทางสังคมสงเคราะห์มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน และน่าจะเป็นทางออกที่ช่วยได้อีกทางหนึ่ง

ในขณะนั้น ประเทศไทยยังไม่มีองค์กรใดเลยที่บริการที่พักชั่วคราวให้แก่ผู้หญิงโดยเฉพาะ คุณหญิงกนิษฐาจึงตัดสินใจเปิดบ้านพักของตนเองเป็นบ้านพักฉุกเฉินทันที ณ บ้านถนนนครไชยศรี กลายเป็นจุดเริ่มต้นของบ้านพักฉุกเฉิน ที่นับเป็นที่พักพิงสำหรับผู้หญิงและเด็กแห่งแรกของประเทศไทย ปัจจุบันเป็นองค์กรพัฒนาเอกชนที่ดำเนินการสาธารณกุศล ให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กที่ประสบปัญหาวิกฤตชีวิต ผ่านกระบวนการช่วยเหลือฟื้นฟู สร้างความเข้มแข็ง ให้การศึกษาและฝึกอาชีพ เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตและสถานภาพให้ยืนหยัดได้ในสังคมอย่างเหมาะสม รวมทั้งดำเนินกิจกรรมในเชิงรุกที่เอื้อต่อการป้องกันปัญหาที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงและเด็ก การรณรงค์เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงนโยบายเพื่อเสริมสร้างสถานภาพศักยภาพ สิทธิและโอกาสของผู้หญิงในสังคม โดยมีภารกิจหลัก 4 ภารกิจ

1. บ้านพักฉุกเฉิน
2. ศูนย์การศึกษาและฝึกอาชีพ
3. งานพัฒนาเยาวชน
4. สถาบันวิจัยบทบาทหญิงชายและการพัฒนา

สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ ได้จัดทำโครงการบ้านพักฉุกเฉินมาเป็นระยะเวลา 40 ปีเต็ม จนถึงวันนี้ มีผู้หญิงและเด็กได้ผ่านบ้านพักฉุกเฉินกว่า 53,988 ราย (สถิติสิงหาคม 2523-ธันวาคม 2562) บ้านพักฉุกเฉินเป็นงานหลักในการดูแลกลุ่มผู้หญิงและเด็กที่ประสบปัญหาต่างๆ เช่น ถูกกระทำรุนแรง ถูกทำร้ายร่างกาย ถูกข่มขืน ถูกล่วงละเมิดทางเพศ ถูกทอดทิ้ง ท้องไม่พร้อม ติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ มีความขัดแย้งภายในครอบครัว ไม่มีงานทำ ไม่มีที่พัก ฯลฯ ปัจจุบันมีผู้หญิงและเด็กที่พักอาศัยและรับความช่วยเหลืออยู่ประมาณ 40-45 คน/วัน

ซึ่งสมาคมฯ มีวัตถุประสงค์ขององค์กรดังนี้

• ศึกษาปัญหาเกี่ยวกับสตรีและการเลือกปฏิบัติต่อสตรีในด้านต่างๆ
• ส่งเสริม ช่วยเหลือให้สตรีได้รับความเสมอภาคและความเป็นธรรมในสังคม
• ส่งเสริมความรู้ความสามารถของสตรีในการประกอบอาชีพและมีส่วนร่วมในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม
• สนับสนุนสตรีทั่วไป สงเคราะห์สตรี เด็ก และเยาวชนทีด้อยโอกาสให้ได้รับการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
• ให้ความร่วมมือประสานกับหน่วยงานรัฐบาลและองค์กรเอกชนที่มีวัตถุประสงค์การดำเนินงานคล้ายกันทั้งใน และต่างประเทศ